Metoda przyżyciowego obrazowania krwi w mikroskopie z ciemnym polem widzenia została opracowana przez zoologa i bakteriologa prof. Dr. Günthera Enderleina (1872-1968). Ta szczególna metoda badania mikroskopowego umożliwia obserwację obecnych w żywej krwi mikroorganizmów wykrytych i opisanych przez Enderleina. Wiele lat po jego odkryciu obecność mikrobów we krwi została potwierdzona przez innych badaczy .Pomimo, że odkrycia Enderleina zostały potwierdzone, opracowana przez niego procedura badania krwi w ciemnym polu widzenia nie spotkała się z zainteresowaniem medycyny konwencjonalnej. Pod tym względem stwierdzenie „krew jest sterylna”, postulowane przez prof. Dr. Virchowa, i w dalszym ciągu wykładane jest na uniwersytetach.
Jednak jedno spojrzenie w mikroskop o ciemnym polu widzenia powinno przekonać każdego sceptyka, że jest dokładnie jest na odwrót.
Badanie krwi mikroskopem o ciemnym polu widzenia stanowi nieodłączną część terapii Enderleina, ponieważ w przypadku tej metody możliwe jest postawienie diagnozy oraz kontrola następującego leczenia. Ta procedura dostarcza dokładnych dowodów na temat składu krwi, stanu leukocytów, erytrocytów, osocza i żyjących w nim drobnoustrojów. Generalnie, diagnozę można postawić w połączeniu z innymi metodami badań. Dodatkowo, badanie żywej krwi mikroskopem o ciemnym polu widzenia jest bardzo przydatne do postawienia dokładnej i wczesnej diagnozy w oparciu o zmiany we krwi, które poprzedzają chorobę, a które mogą w ten sposób zostać rozpoznane we wczesnym stadium i odpowiednio leczone.
Jak wygląda badanie?
Kropla krwi pacjenta jest bezpośrednio nanoszona na szkiełko podstawowe i przykryta szkiełkiem nakrywkowym. Tak przygotowany preparat jest natychmiast badany pod powiększeniem 1200x. W ten sposób krew w preparacie mikroskopowym jest narażona na ostry stres z powodu braku tlenu i wystawieniu na działanie światła. Obraz, który ukazuje się w mikroskopie pozwala wyciągnąć bardzo ważne wnioski na temat oporności komórek krwi na zmiany potencjału oksydoredukcyjnego i hipoksję oraz może pokazywać tendencję krwi i jej komórek do zmian degeneracyjnych lepiej niż jakakolwiek inna metoda. Na podstawie tego badania możemy między innymi ocenić zmiany w równowadze kwasowo-zasadowej w środowisku (milieu), które są niezbędne dla rozwoju drobnoustrojów i oporności ich ścian komórkowych.
Mikroskopia z ciemnym polem widzenia daje też wgląd w białkową zawartość komórek, aktywność leukocytów i określa tendencję do zagrożenia schorzeniami przewlekłymi.
Mikroskopia z ciemnym polem widzenia nie służy ocenie poszczególnych narządów lub podaniu nozologicznej diagnozy – zamiast tego podaje przyczynę stresu, który powoduje schorzenie i tendencje do rozwoju procesu chorobowego. Wnioski wynikające z badania świeżej próbki krwi w mikroskopie z ciemnym polem widzenia, co do zdolności do funkcji i odporności leukocytów, posiada szczególną wartość dla wyjaśnienia zaburzeń odporności i powstawania schorzeń nowotworowych.
To badanie stosuje się przede wszystkim do oceny tolerancji na leki immunosupresyjne.
Badanie w mikroskopie z ciemnym polem widzenia daje więc korzyści w konwencjonalnej onkologii.
Badania przeprowadzone przez Profesora Enderleina są podstawą wszystkich badań w mikroskopie z ciemnym polem widzenia przeprowadzanych w klinikach, ale ostatnie odkrycia i doświadczenia wielu badaczy stały się częścią tej metody.
Podczas gdy w Niemczech kilkuset lekarzy regularnie używa diagnostyki w ciemnym polu dla oceny środowiska w organizmach swoich pacjentów, to w USA jest już ponad 1000 lekarzy, którzy używają tej formy diagnozy i monitoringu postępów leczenia.
Metoda diagnostyki próbki świeżej krwi w mikroskopie z ciemnym polem widzenia oparta jest na badaniach naukowych prof. Enderlina i stosowana od ok. 70 lat przez wielu lekarzy na całym świecie.
Podsumowanie możliwości mikroskopii z ciemnym polem widzenia:
- ocena “środowiska organizmu“( “milieu”;)
- ocena zmian równowagi kwasowo-zasadowej
- ocena zaburzeń trawienia białek (pojawienie się “rulonów“ krwinek czerwonych, zmian potencjału oksydoredukcyjnego, wytrącanie włóknika we krwi;
- ocena tendencji komórek do procesów degeneracyjnych; (starzenie się organizmu)
- ocena wielkości anizocytozy jako wyraz przewlekłych zapaleń i zaburzeń absorpcji żelaza;
- ocena przyspieszonej atrofii komórek; (starzenie się organizmu)
- ocena autolizy krwinek białych spowodowanej przez zanieczyszczenie toksynami;
- ocena zaburzeń endobiotycznych w komórkach ;
- ocena ewolucji endobiontów w kierunku form wysoko rozwiniętych, które powodują chorobę;
- ocena dysbiozy.